Week 3 - Jambo 6

De derde week werken...

De derde week werken bij Nightingale zit er alweer bijna op, nog een uurtje niks doen volhouden en dan mag ik weer met volle teugen van een vrij weekend genieten!

Deze week hebben we meer gedaan dan de eerste twee weken, dus er zaten zelfs dagen tussen dat ik me niet verveeld heb! We hebben het welkomstpakket dat we op de kamer willen leggen voor nieuwe gasten in het Nederlands en in het Engels af. Hiervoor hebben we een sjabloon voor een weersvoorspelling, een welkomsttekst, een folder met de activiteiten die via Nightingale geboekt kunnen worden, een flyer met de algemene informatie en hebben we het hele menu opgeknapt. Waar we deze week ook achter zijn gekomen is dat de mensen hier bijna geen positieve feedback geven. Onze Mama kwam kijken naar het menu, en het enige wat eruit kwam was; oh good. En toen liep ze weer weg zonder wat te zeggen. Dat weggaan en weglopen zonder wat te zeggen vinden we nu niet eens meer raar. Vandaag ook, ze is om 12 uur weggaan, zonder gedag te zeggen, en nu, 5 voor 4, is ze nog niet terug. Dit gebeurd bijna dagelijks, en we kijken er niet eens meer van op. Wat wel lastig blijft is dat ze ook gewoon wegloopt als wij nog tegen haar aan het praten zijn.... Moet je in Nederland niet proberen. Naast het welkomstpakket hebben we nog meer goed werk verricht. We hebben echt wat overwonnen! Als we even een momentje van rust wilde, gingen we via menu start, naar games en dan naar pinbal. We hebben alleen deze week al 6 keer onze eigen highscore verbeterd!!!!!! Hier zijn we zo trots op!! We hebben nu al, in onze derde week stage, iets heel moois bereikt!!!!

Het vervoer van- en naar werk gaat ook steeds soepeler. We houden zelfs rekening met 5 juni, dan is het namelijk Nationale Wereld Milieudag! We zijn toen gaan lopen vanaf het kruispunt naar Nightingale. Geef toe, we zijn zo milieubewust als maar kan.
Er gebeuren af en toe wel spannende dingen in de Matatu’s (de taxibusjes, voor diegene die niet goed hebben opgelet in mijn laatste blogs). Gister bijvoorbeeld, wilde een andere matatu die van ons inhalen, maar onze chauffeur ging gas bij geven, zodat hij er niet langs kon. Ondertussen kwam er een andere matatu ons tegemoet rijden, ik kreeg het er doodsbenauwd van want ik dacht dat we de weg af gedrukt zouden worden, maar hier gaan ze dan gewoon even half in de berm rijden, zodat ze met zn 3e naast elkaar op de weg kunnen rijden... Ook blijven ze proberen om ons meer te laten betalen dan nodig, want ja, mzungus (blanke mensen, voor diegene die niet goed hebben opgelet in mijn laatste blogs) zijn hier niet anders dan een geldbron. Het stukje van het kruispunt naar huis kost 20 keniaanse shillngs (omgerekend is dat iets minder van 20 eurocent, voor diegene die niet hebben opgelet in mijn laatste blogs). Ik betaalde voor Renate en mij samen met een briefje van 50, dus ik moest 10 terugkrijgen. Die kreeg ik alleen niet, dus ik zei tegen de matatuman, het is 20 per persoon, right? En toen zei hij, nee 25. En toen zei ik, nee 20. En toen zei hij jeetje iedereen weet dat, zelfs mzungus.
Ook is het record met het aantal mensen in 1 matatu verbroken. We hebben er met zn 20e in gezeten, en dat in een busje met 14 stoelen... In het begin vond ik het raar als alle 14 stoelen bezet waren, maar het begint zo erg te wennen dat ik me al bijna net zo thuis voel in een matatu als in een conexxionn bus.

Na een weekje harder werken dan normaal, gaan we dit weekend extra genieten. Het weer wordt als het goed is een stuk beter, dus ik ga weer een dappere poging doen om net zo bruin te worden als de lokale bevolking. Verder lijkt het Renate en mij een leuk plan om eens naar Mombasa town te gaan, maar de echte weekend plannen gaan we vanavond met de rest maken.

Tot de volgende keer. X