Jambo 10

Don't know where to start.

Zoals de titel al zegt, ik zou niet weten waar ik moet beginnen met deze blog. Er is zoveel gebeurd, waar jullie nog veel te weinig vanaf weten.
Deze blog schrijf ik vanuit ons nieuwe kantoortje bij Ltore Restpalace. We zijn namelijk veranderd van werkplek.

Het begin van dit hele drama ligt hier bij mijn blog. Op de een of andere manier zijn er stukken van mijn blog naar de buitenwereld gebracht. En dan niet op de manier zoals het er staat, en zoals ik het dus bedoeld heb, maar alles met een negatieve draai.
Na een aantal gesprekken voelde wij ons niet meer op onze plaats, en hebben wij samen met onze stagebegeleidster uit Nederland (die thank god een stagebezoek bij ons had tijdens deze dagen) besloten dat het het beste is om van stagebedrijf te wisselen. Dit is dan ook gebeurd.

Nu zit ik weer helemaal op mijn plek. Al het werk wat we verrichten wordt gewaardeerd en ze staan open voor onze ideeën, waardoor wij echt wat kunnen gaan doen. Ik vind dit heel fijn, omdat ik liever wat harder aan het werk ben dan dat ik overbodig werk aan het verrichten ben.

Goed, genoeg teruggedacht. Het is alweer veel te lang geleden dat ik een blog heb geschreven en nu lijkt het net alsof ik het helemaal niet naar mijn zin heb, maar niets is minder waar. Ik leer heel veel van de cultuur hier en heb het naar mijn zin.

Ik kan nu niet alles uit mijn mouw schudden wat er de laatste weken allemaal gebeurd is. Maar vanmorgen heeft toch wel weer een mooi verhaal opgeleverd, dus daar zal ik het voor nu bij laten, en dan in het vervolg weer wat fanatieker mijn blog gaan bijhouden.

Vanmorgen stond ik in de keuken mijn ontbijt te maken, toen ik iets voor mijn voeten voelde, ik keek naar de grond en zag nog net in mijn ooghoek iets zwarts wegschieten achter de gasfles. Na veel hardop gejammer kwamen Shannon en Renate kijken wat er aan de hand was. Fles voor fles schoven wij alles aan de kant, en uiteindelijk stond er alleen nog een schoteltje. Toen ik die wegtrok schoot er een MUIS achter vandaan. Shannon en ik sprongen allebei synchroon op het aanrecht en Renate zag hem de badkamer in rennen. Shannon en ik gilden voor de verandering in koor nog wat na, en daarna hebben we de jongens wakker gemaakt om ons te komen redden. Zij zijn op muizenjacht gegaan in de badkamer, maar geen muis te bekenen. Uiteindelijk zijn we voor de 3e keer onze slaapkamer gaan checken, en jawel hoor, hij had onze kamer uitgekozen om om te toveren tot slagveld. Met zijn 5e op onze 5 vierkante meter kamer stonden we met handdoeken, stokken en bakken klaar om hem te vangen. Van 7 tot 10 zijn we zwaar in gevecht geweest. We hebben hem onder andere in het gordijn, onder ons schoenenrek en last but not least IN ONZE KLEDINGKAST gespot. Hij heeft denk ikw el 16 keer onze hele kamer doorgerent, waardoor (vooral de meiden) gillend en krijsend op het bed en op de bank stonden. Uiteindelijk is er iemand van jacyjoka gekomen en die was 5 minuten binnen en toen was de muis dood...

Wat een ervaring, hopelijk hoeven we dit nooit meer mee te maken.
Ik geloofde het nooit als mensen zeiden dat ik me niet moest aanstellen als er een spin zat, dat een muis nog 10 keer erger was. Maar na vandaag, zal ik degene zijn die dat zal doorvertellen, wat een DRAAAAAAAAAAAMA.

Ik hoop ook dat jullie snappen dat ik niet heel veel zin meer had om mijn blog te updaten. Maar vanaf nu ga ik het weer proberen bij te houden!'

Tot de volgende keer. X