Thirth suitcase?
Door: Vivian
Blijf op de hoogte en volg Vivian
14 Augustus 2009 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Hallo lieve mensen!
Vandaag was het dan toch eindelijk zo ver! Ik kon (bijna) al mijn spullen in mijn koffer doen! Daar werd ik alleen nog ongelukkiger van als gister! Ik heb echt op het punt gestaan om alles neer te gooien en gewoon zonder bagage weer naar huis te gaan! Maar dankzij de uitspraak van Marcel, houd moet... Alles komt goed! Heb ik me er toch doorheen weten te slaan!
Mijn wekker ging vanmorgen al om kwart over 7 (!!!!!!!!!!!!!!!!!), omdat we om 8.20 al lecture hadden en we wilden daarvoor eerst ontbijten. Wat zijn die lecture lessen verspilling van mijn tijd geweest deze vakantie! Echt heeeel erg.
Mijn stress begon allemaal gister al, dat alle souvenirs die ik gekocht heb al bijna de helft van mijn kleine koffer innemen! En dat terwijl die koffer op de heenweg al aardig goed gevuld was! Dus toen begon de stress al toe te slaan. Ik begon mijn spullen bij elkaar te rapen en begon ze op een zo slim mogelijke manier in mijn koffer te stoppen. Dat was me dacht ik aardig goed gelukt, want de rits ging dicht (na een kwartiertje geweld)!!
Ik besloot alleen wel om eerst mijn kledingkoffer in te pakken, omdat ik daar misschien nog wat ruimte in over zou houden om daar nog wat spullen bij te doen. Dat idee kon ik ook al snel uit mijn hoofd zetten, want toen ik al mijn kleding in mijn koffer had, kon deze gewoon op niet één manier meer dicht!
Toen probeerde ik het bovenste deel van mijn kleine koffer dicht te doen (om hem wat minder bol de maken) scheurde mijn deksel op een naadje!!! Dus ik werd even compleet gestoord, want ik was bang dat ik al mijn spullen hier moest laten dat ik niks mee naar huis kon nemen, blablablablabla..
Toen ik wilde kijken hoe groot de scheur was, stapte ik met mijn voet in het hengsel van mijn laptop tas die aan mijn bed hing. Daardoor struikelde ik en trok ik het hengsel mee, waardoor deze ook afbrak. Dus er was weer iets stuk! Toen werd ik weer even helemaal gestoord, want nu moest ik de hele tijd die tas in mijn handen gaan houden maar dat kon niet omdat ik mijn andere tas ook al in mijn hand moest houden blablablablabla..
Toen ben ik maar even optijd naar mijn les gegaan, want ik denk dat als ik daar nog iets langer had blijven zitten, dan had ik het raam open gedaan en alles naar buiten gegooid. En dan had ik het weer op moeten ruimen en weer opnieuw in moeten pakken en dat had toch wel zonde van mijn tijd geweest...
Tijdens de les hebben we gepraat over religie (alweer) en over schoenen. Dat schoenen onderwerp kwam ook gewoon echt niet door ons ofzo! Eigenlijk kwam het echt niet door ons, want Karel wilde de groep in kleine groepjes opbreken en toen begon ze in een keer over ons op schoenen te sorteren. Maar daar konden wij weer een leuk verhaal aan vastknopen, dus dat was weer een interessant gesprek! Toen besloot Karel om het maar gewoon een grote groep te laten, omdat ze ook geen zin had om een goede manier te bedenken om ons op te splitsen. We hebben een doorgeefspelletje gedaan, dat je in elkaars oor moet fluisteren en dat dan dezelfde zin eruit moet komen. Dat ging niet helemaal goed met die Japanners, maar het was wel heel grappig!
We stopten de les 10 minuten eerder, omdat de mensen uit Venezuela nog met ons op de foto wilden. Joepie, ik haat foto's! Maar goed, daar hadden we dan ook wel weer lol om, omdat aap wel heel graag met ons op de foto wilde. hahaha. We hadden ook onze chocolaatjes gegeven en daar was ze echt heel blij mee! Dat had deze zomer nog niemand voor haar gedaan. Jeeeeh we zijn weer goed! Hahaha, we zijn ook nog met haar op de foto gegaan en die foto wil ik op de eerste pagina van mijn plakboek! Ik moest wel echt moeite doen om niet te gaan huilen hoor in de klas! Ik vind het echt jammer om weg te gaan bij Karel, ze is echt zo'n leuk en lief mens! Maar we hebben haar e-mail adres gekregen en we moeten mailen als we thuis zijn en als we ooit een vraag hebben of ergens moeten overnachten hier, moeten we haar mailen! Kijk dat zijn de goede adressen! hahaha.
Na de les hebben we even snel wat gegeten, maar daar zijn we heel snel weer weg gegaan voor ons doen... Daarna ben ik weer terug gegaan naar mijn koffers. Met iets meer geduld deze keer. Ik ben begonnen met mijn kledingkoffer helemaal leeg te halen en alles er weer opnieuw in te doen. Ondertussen heb ik wat kleding eruit gelaten die ik niet meer mee naar huis neem. Toen ik daar mee klaar was, kon hij toch in een keer een stuk makkelijker dicht! Dus heb ik maar hetzelfde gedaan met mijn kleine koffer. Ik heb zowat de hele inhoud van mij toillettas hier achter gelaten, maar ik heb nu wel 2 dingen, die het meeste ruimte in beslag nemen en waarvan mijn moeder gaat zeggen. WHAT THE. waaaaaaaaarom heb je dit in GODSNAAM mee terug genomen!??! mee terug kunnen nemen !
Toen ik allebei mijn koffers dicht had, ben ik op zoek gegaan naar tape. Ik kwam een schoonmaker tegen en hij ging dat wel even snel uit zijn auto halen. Maar het lag niet in zijn auto, dus liep hij even snel naar zijn kantoortje. Maar het lag niet in zijn kantoortje, dus moest hij even snel naar het andere gebouw naar het hoofdkantoor, maar iemand anders had het meegenomen, dus kon hij weer terug om het uit een ander kantoor te pakken. Hij is in totaal 20 minuten onder weg geweest voor mijn ducktape. Toen hij terug kwam, zij ik dat ik het daar weer terug kwam brengen, maar hij was daar niet meer. Dus heeft hij 20 minuten naar een rol ducktape gezocht die hij nu kwijt is! Hahaha. Ik heb het maar achtergelaten bij de security, omdat ik niet wil weten wat de mensen op het vliegveld gaan denken als ik met een rol ducktape in mijn handbagage aankom, hahaha.
Toen ik alles getaped had, was het alweer half 6, dus konden we online onze tickets reserveren. We hebben een van de laatste plaatsen bij het raam naast elkaar! En ook nog eens bij de nooduitgang, dus dat betekend extra beenruimte! (alleen wel iets kouder, maar daar hebben we het voor over!). Ik zit gelukkig bij het raam! Dus als ik wil slapen, dan kan ik dat nog doen ook! Nadat we gereserveerd hadden zijn we onze certificaten op gaan halen. Wooooooooow wat ben ik daar trots op! Die ga ik echt inlijsten en boven mijn bed hangen! Ik heb 100% aanwezigheid, mijn level is A, het hoogste dat je kan halen is A+ dus ik zit maar één stapje onder excellent!!!! Maar ik scan mijn certificaat en de brieven wel in als ik thuis ben, dan kunnen jullie ze zien!
Het avondeten was niet echt bijzonder, dus daar ga ik het ook niet over hebben. Het is nu tien over half 10 en ik ben echt heeeel moe! Ik kan wel merken dat ik mijn middagslaapje niet gehad heb en dat ik heb lopen stressen over mijn koffers!
Ik ga nu dus even lekker nog een hoofdstukje of wat lezen in mijn boek en daarna heeerlijk (ahum) slapen voor de laatste nacht op mijn plastic matras!!!
Ik denk ook dat dit tegen het einde van mijn blog aan gaat lopen, morgen komt er denk ik nog wel een voordat ik wegga en nog een als ik weer thuis ben, maar daarna houd het toch echt op!
Ik wil jullie alvast bedanken voor alle leuke reacties en hoe jullie met mij meegeleefd hebben tijdens mijn trip in New York!
Dikke kus voor iedereen en ik zie jullie heel snel weer!
Big love, Vivian.
Vandaag was het dan toch eindelijk zo ver! Ik kon (bijna) al mijn spullen in mijn koffer doen! Daar werd ik alleen nog ongelukkiger van als gister! Ik heb echt op het punt gestaan om alles neer te gooien en gewoon zonder bagage weer naar huis te gaan! Maar dankzij de uitspraak van Marcel, houd moet... Alles komt goed! Heb ik me er toch doorheen weten te slaan!
Mijn wekker ging vanmorgen al om kwart over 7 (!!!!!!!!!!!!!!!!!), omdat we om 8.20 al lecture hadden en we wilden daarvoor eerst ontbijten. Wat zijn die lecture lessen verspilling van mijn tijd geweest deze vakantie! Echt heeeel erg.
Mijn stress begon allemaal gister al, dat alle souvenirs die ik gekocht heb al bijna de helft van mijn kleine koffer innemen! En dat terwijl die koffer op de heenweg al aardig goed gevuld was! Dus toen begon de stress al toe te slaan. Ik begon mijn spullen bij elkaar te rapen en begon ze op een zo slim mogelijke manier in mijn koffer te stoppen. Dat was me dacht ik aardig goed gelukt, want de rits ging dicht (na een kwartiertje geweld)!!
Ik besloot alleen wel om eerst mijn kledingkoffer in te pakken, omdat ik daar misschien nog wat ruimte in over zou houden om daar nog wat spullen bij te doen. Dat idee kon ik ook al snel uit mijn hoofd zetten, want toen ik al mijn kleding in mijn koffer had, kon deze gewoon op niet één manier meer dicht!
Toen probeerde ik het bovenste deel van mijn kleine koffer dicht te doen (om hem wat minder bol de maken) scheurde mijn deksel op een naadje!!! Dus ik werd even compleet gestoord, want ik was bang dat ik al mijn spullen hier moest laten dat ik niks mee naar huis kon nemen, blablablablabla..
Toen ik wilde kijken hoe groot de scheur was, stapte ik met mijn voet in het hengsel van mijn laptop tas die aan mijn bed hing. Daardoor struikelde ik en trok ik het hengsel mee, waardoor deze ook afbrak. Dus er was weer iets stuk! Toen werd ik weer even helemaal gestoord, want nu moest ik de hele tijd die tas in mijn handen gaan houden maar dat kon niet omdat ik mijn andere tas ook al in mijn hand moest houden blablablablabla..
Toen ben ik maar even optijd naar mijn les gegaan, want ik denk dat als ik daar nog iets langer had blijven zitten, dan had ik het raam open gedaan en alles naar buiten gegooid. En dan had ik het weer op moeten ruimen en weer opnieuw in moeten pakken en dat had toch wel zonde van mijn tijd geweest...
Tijdens de les hebben we gepraat over religie (alweer) en over schoenen. Dat schoenen onderwerp kwam ook gewoon echt niet door ons ofzo! Eigenlijk kwam het echt niet door ons, want Karel wilde de groep in kleine groepjes opbreken en toen begon ze in een keer over ons op schoenen te sorteren. Maar daar konden wij weer een leuk verhaal aan vastknopen, dus dat was weer een interessant gesprek! Toen besloot Karel om het maar gewoon een grote groep te laten, omdat ze ook geen zin had om een goede manier te bedenken om ons op te splitsen. We hebben een doorgeefspelletje gedaan, dat je in elkaars oor moet fluisteren en dat dan dezelfde zin eruit moet komen. Dat ging niet helemaal goed met die Japanners, maar het was wel heel grappig!
We stopten de les 10 minuten eerder, omdat de mensen uit Venezuela nog met ons op de foto wilden. Joepie, ik haat foto's! Maar goed, daar hadden we dan ook wel weer lol om, omdat aap wel heel graag met ons op de foto wilde. hahaha. We hadden ook onze chocolaatjes gegeven en daar was ze echt heel blij mee! Dat had deze zomer nog niemand voor haar gedaan. Jeeeeh we zijn weer goed! Hahaha, we zijn ook nog met haar op de foto gegaan en die foto wil ik op de eerste pagina van mijn plakboek! Ik moest wel echt moeite doen om niet te gaan huilen hoor in de klas! Ik vind het echt jammer om weg te gaan bij Karel, ze is echt zo'n leuk en lief mens! Maar we hebben haar e-mail adres gekregen en we moeten mailen als we thuis zijn en als we ooit een vraag hebben of ergens moeten overnachten hier, moeten we haar mailen! Kijk dat zijn de goede adressen! hahaha.
Na de les hebben we even snel wat gegeten, maar daar zijn we heel snel weer weg gegaan voor ons doen... Daarna ben ik weer terug gegaan naar mijn koffers. Met iets meer geduld deze keer. Ik ben begonnen met mijn kledingkoffer helemaal leeg te halen en alles er weer opnieuw in te doen. Ondertussen heb ik wat kleding eruit gelaten die ik niet meer mee naar huis neem. Toen ik daar mee klaar was, kon hij toch in een keer een stuk makkelijker dicht! Dus heb ik maar hetzelfde gedaan met mijn kleine koffer. Ik heb zowat de hele inhoud van mij toillettas hier achter gelaten, maar ik heb nu wel 2 dingen, die het meeste ruimte in beslag nemen en waarvan mijn moeder gaat zeggen. WHAT THE. waaaaaaaaarom heb je dit in GODSNAAM mee terug genomen!??! mee terug kunnen nemen !
Toen ik allebei mijn koffers dicht had, ben ik op zoek gegaan naar tape. Ik kwam een schoonmaker tegen en hij ging dat wel even snel uit zijn auto halen. Maar het lag niet in zijn auto, dus liep hij even snel naar zijn kantoortje. Maar het lag niet in zijn kantoortje, dus moest hij even snel naar het andere gebouw naar het hoofdkantoor, maar iemand anders had het meegenomen, dus kon hij weer terug om het uit een ander kantoor te pakken. Hij is in totaal 20 minuten onder weg geweest voor mijn ducktape. Toen hij terug kwam, zij ik dat ik het daar weer terug kwam brengen, maar hij was daar niet meer. Dus heeft hij 20 minuten naar een rol ducktape gezocht die hij nu kwijt is! Hahaha. Ik heb het maar achtergelaten bij de security, omdat ik niet wil weten wat de mensen op het vliegveld gaan denken als ik met een rol ducktape in mijn handbagage aankom, hahaha.
Toen ik alles getaped had, was het alweer half 6, dus konden we online onze tickets reserveren. We hebben een van de laatste plaatsen bij het raam naast elkaar! En ook nog eens bij de nooduitgang, dus dat betekend extra beenruimte! (alleen wel iets kouder, maar daar hebben we het voor over!). Ik zit gelukkig bij het raam! Dus als ik wil slapen, dan kan ik dat nog doen ook! Nadat we gereserveerd hadden zijn we onze certificaten op gaan halen. Wooooooooow wat ben ik daar trots op! Die ga ik echt inlijsten en boven mijn bed hangen! Ik heb 100% aanwezigheid, mijn level is A, het hoogste dat je kan halen is A+ dus ik zit maar één stapje onder excellent!!!! Maar ik scan mijn certificaat en de brieven wel in als ik thuis ben, dan kunnen jullie ze zien!
Het avondeten was niet echt bijzonder, dus daar ga ik het ook niet over hebben. Het is nu tien over half 10 en ik ben echt heeeel moe! Ik kan wel merken dat ik mijn middagslaapje niet gehad heb en dat ik heb lopen stressen over mijn koffers!
Ik ga nu dus even lekker nog een hoofdstukje of wat lezen in mijn boek en daarna heeerlijk (ahum) slapen voor de laatste nacht op mijn plastic matras!!!
Ik denk ook dat dit tegen het einde van mijn blog aan gaat lopen, morgen komt er denk ik nog wel een voordat ik wegga en nog een als ik weer thuis ben, maar daarna houd het toch echt op!
Ik wil jullie alvast bedanken voor alle leuke reacties en hoe jullie met mij meegeleefd hebben tijdens mijn trip in New York!
Dikke kus voor iedereen en ik zie jullie heel snel weer!
Big love, Vivian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
